โอ้แม่จ๋าอย่านอนนิ่งไม่ติงไหว หนูเรียกใยไม่ขยับรับขวัญหนู
นานแล้วหนอรอแม่ตื่นฟื้นมาดู แล้วพาหนูเดินป่าพาหากิน
ท้องหนูร้องต้องการอาหารแล้ว คงไม่แคล้วหิวตายชีพวายสิ้น
หนูหิวโหยช่วยเถิดหนาพาหากิน ทั่วไพรถิ่นกว้างใหญ่ใจหนูกลัว
รอหนูโตอีกหน่อยค่อยปล่อยหนู ให้เรียนรู้เก่งกล้าหากินทั่ว
แต่ตอนนี้เล็กไปใจสั่นรัว แม่อย่ามัวนอนนิ่งทิ้งหนูเลย