ผมเกลียดเทศกาลละเมิดสิทธิมนุษยชนนี้มากๆ
ไปๆมาๆ ประเพณีดีๆ ก็กลายเป็นวัฒนธรรม(เอี้ยๆ )

เป็นที่รวมของคนขี้เมา สนุกแบบไม่คิดอะไร
ไม่สนใจว่าใครจะเดือดร้อน  สาดน้ำไปบนรถเมล์  คนแก่ คนท้อง เด็ก คนขับมอไซด์มาก็สาด
คือเล่นนะเล่นได้ แต่มันต้องมีขอบเขต และควรจะปลูกจิตสำนึกว่า
ควรเล่นในสถานที่ๆจัดให้ เพราะจะทำให้มีการควบคุมที่ดี
และคนที่เขาไม่เล่น ก็ไม่ควรจะสาด จะมาถือเป็นประเพณีไม่ได้
ถ้าสามารถสาดใครก็ได้  มันก็ไม่ใช่ประชาธิปไตย  มันเป็นเผด็จการหมู่

แล้วจิตสำนึกหละ  เราจะปลูกฝังให้เด็กไทยชั่วลงเลวลง ด้วยการคิดว่า
กูจะทำอะไรก็ได้ ในวันนี้  ได้สะใจกับการทำลายผู้อื่น  เห็นความฉิบหายของผู้อื่นแล้วมีความสุขเหรอ
มันอาจเป็นสิ่งเล็กน้อย แต่ความชั่ว หากได้เริ่มก่อแล้ว มันก็เกิดสิ่งใหญ่ๆ ตามมาได้
กินเหล้าเมา เปิดเพลงเสียงดัง ขวางถนน และสารพัดมารยาท ทรามๆ ที่แสดงออกมา

คนที่เล่นดีๆ มันก็มี  แต่ยิ่งนานวันมันก็ยิ่งบานปลาย
กลายเป็นเทศกาลมั่วสุม และแหล่งรวมความชั่วไปในบางพื้นที่

รัฐบาลก็ไม่ออกมาทำอะไร  สนใจแต่การท่องเที่ยว
จริงๆ มันควรจะมีการจัดระเบียบให้ดีกว่านี้ แล้วต้องมีกฎกติกามากกว่านี้
เล่นเสร็จ จิตสำนึกในการทิ้งขยะมีไหม สงสารคนกวาดถนน ขยะหลายสิบตัน
ทำไมถนนใหญ่ๆ ไม่เก็บค่าเข้าเล่น แล้วเอาเงินมาให้คนกวาดถนน
แค่คนละ 5 บาท ก็จะทำให้คนจนๆ อีกหลายคน ที่ต้องทำงานอย่างหนัก ได้กำลังใจบ้าง
ส่งเสริมการท่องเทียว มันคิดได้แต่จะทำให้พวกนักธุรกิจได้ประโยชน์
แต่ไม่เคยคิดถึงคนรากหญ้าที่ทำงานแทบตาย  แล้วเป็นคนที่สร้างประโยชน์ให้กับส่วนรวม

เหมือนปีใหม่นะ  ปิดถนนให้ห้างดัง  แล้วให้เด็กมาเมากัน  มีขายแต่เบียร์สด
แทนที่จะปิดถนน แล้วเปิดพื้นที่ให้วัยรุ่นได้โชว์ความสามารถ
ให้มูลนิธิต่างๆ มาเปิดโชว์ผลงาน ชวนเด็กเข้าทำกิจกรรม
หรือให้แม่บ้านโอทอปต่างๆ มาเปิดขายอาหาร ขายของ

แต่นี่ลงทุนเสียงบประมาณ ปิดถนนเพื่ออำนวยประโยชน์ให้ธุรกิจใหญ่ๆ
อำนวยประโยชน์ให้ค่ายเพลงได้โปรโมทนักร้อง ได้ยัดเยียดค่านิยมในการยึดความดังเป็นสรณะ
แล้วถึงเวลาก็โทษเด็ก ด่าเด็ก หาว่าสังคมมันเลวร้าย

ก็พวกคุณทั้งหลาย ที่เป็นใหญ่เป็นโตนะครับ
เคยทำอะไรให้กํบเด็กและเยาวชนจริงๆ จังๆ บ้าง

เวลาจะจัดสัมนา จัดโครงการอะไรเพื่อเยาวชน ก็เชิญก็เอาแต่พวกเด็กเนริ์ด พวกเด็กเรียบร้อยไปคุยกัน
คนมาแก้ปัญหาก็พวกลูกคุณหนู เรียนจบสูง จบนอก ชีวิตไม่เคยลำบาก ไม่เคยผ่านเรื่องเลวร้ายมาก่อน
เอาคนระดับนี้มาคุยกัน มันจะไปเห็นปัญหาจริงๆ ได้ยังไง  เพราะมันเข้าไม่ถึง

เหมือนเอาคนไม่เคยอกหัก แต่มานั่งแก้ปัญหาหัวใจให้วัยรุ่น  มันคงจะแก้ได้หรอก
มีงานวิจัยมากมายว่า ทำสมาธิก่อนเรียนจะทำให้สมองดี
เปิดเพลงบรรเลงจะทำให้เพิ่มไอคิว

แต่เห็นโรงเรียนไหนเปิดเพลงให้เด็กระหว่างเรียนบ้าง  โรงเรียนไหนให้เด็กทำสมาธิก่อนเรียนบ้าง
สมาธิก็มีหลายอย่าง แบบง่ายๆ  ด้วยการจูงจิตก็ไม่ทำ ไปให้เด็กทำแบบผู้ใหญ่ มันก็เบื่อนะซิ

อีกหลายอย่าง ที่บ้านเราต้องเปลี่ยนแปลง 
และสำคัญคือปัญหาทั้งหมดอยู่ที่ผู้ใหญ่ ผู้ปกครอง พ่อแม่ 

แต่ชอบโทษเด็ก..  ชอบโทษสังคม 
ไม่เคยสอนลูกให้สวดมนต์เลย แล้วมาโทษว่ามันเกเร มันไม่ดี ไม่สำนึกบุญคุณ
ไม่เคยสอนลูกให้ทำงานบ้านเลย ไม่เคยให้สำนึกในบุญคุณของคนอื่น อย่างแม่ค้าขายข้าวแกง คนกวาดถนน ฯลฯ
แล้วจะให้มันได้ดี กตัญญูได้ยังไง  .. ความดีมันต้องเริ่มที่สิ่งเล็กๆ ก่อน 
หากเห็นในส่ิงเล็กๆ ได้ มันจะเห็นสิ่งใหญ่ๆ ได้เอง โดยไม่ต้องสอน 

เรื่องกรรม ไม่จำเป็นต้องทำกับเขา แต่เราต้องเคยทำกับคนอื่นครับ
จำไว้ว่า กฎแห่งกรรม ทำอะไรกับใคร ส่งผลทางใจกับเขาไว้อย่างไร วันหนึ่งผลนั้นจะกลับมาหาเราครับ
สิ่งที่เราเจอคือสิ่งที่เราได้ทำไว้ก่อนในอดีต อโหสิกรรม

หากคุณเจ็บแค่ไหน ก็จงจำไว้เถอะว่า ครั้งนึงมีคนเคยเจ็บเท่านี้ หรือมากกว่านี้
เพราะสิ่งที่คุณทำกับเขาไว้ 

ตั้งใจรักษาศีลและจะไม่ทำสิ่งเหล่านี้เด็ดขาด
และอโหสิกรรม ยกโทษให้เขา
ให้คิดว่า เรายืมเงินเขามา เขามาทวงคืน ทำไมจะต้องโกรธเขาละ
เขาทวงคืนไปแล้ว เราหมดหนี้แล้ว เราสบายแล้ว เราไม่ต้องเจออีกแล้ว

อยู่กับปัจจุบัน และมองไปที่อนาคต อย่าไปจมอยู่กับอดีต
อดีตผมเจอแต่สิง่ที่เลวร้ายมา คิดว่าเยอะกว่าคุณ ผมถึงเข้าใจได้ดีว่าอะไรคืออะไร
สุดท้ายเราก็ต้องตาย ร่างกายนี้ก็แค่ของเน่าๆ  ไม่อาบน้ำวันเดียวก็เหม็นเปรี้ยว

คนกำลังกินขี้ กำลังเลียของสกปรก คุณว่ามันได้เปรียบ น่าขยะแขยงหรือน่าอิจฉาละ
สิ่งที่เราเคยโดนทำ มันเป็นร่างกายในปีก่อนๆ
ตอนนี้เราโตแล้ว เซลล์เก่าๆ เราตายไปหมดแล้ว ที่ปรากฎในร่างกายนี่
เป็นเซลล์ใหม่ที่สร้างขึ้นใหม่ คนละชุดกับที่เคยโดยทำร้ายแล้วครับ

อย่าไปยึดติดว่า ร่างกายนี่ยั่งยืน  มันแค่สิ่งจอมปลอมทีเรายืมเขาอาศัย
วันนึงมันก็ต้องกลับไปเน่าลงดิน  กลับคืนสู่สิ่งที่มันเป็น

ลมหายใจเรา ก็เคยอยู่ในร่างกายเขา
เลือดเนื้อเรา ก็เคยเป็นของเขา เราถ่ายเทไปมา สลับกันไปมา หลายภพชาติ
ไม่มีอะไรเป็นของเราและของเขา  จึงไม่ต้องเครียดว่าเราโดนทำร้าย หรือโดนรังแก
เพราะมันไม่มีอะไรไม่ว่าเราหรือเขาแต่แรกแล้ว

จิตเราเท่านั้นที่จะต้องรักษาให้ดี  อย่าให้ตัวเองทำร้ายใจตัวเอง
ใจเราใครก็รังแกไม่ได้ มีแต่ตัวเราเท่านั้นที่รังแกตัวเองได้
ด้วยความคิด.. เราทำร้ายตัวเองด้วยความคิด 

หากคิดดี ก็ดี หากคิดไม่ดีก็ทุกข์   มองไปข้างหน้า ว่าจะมีชีวิตอย่างไรดีกว่า
ว่าจะทำความดีให้กับสังคมอย่างไรดีกว่า

หากคุณตั้งใจทำความดีให้สังคม คุณจะลืมอดีตอันปวดร้าวได้เองครับ
ความสุข ใจที่เปิดกว้าง มันจะคลายความทุกข์ออกเอง
ชีวิตไม่เที่ยง  หากคุณตายตอนนี้ พร้อมความแค้น คุณจะทรมานกว่านี้หลายเท่า
อย่าเอาตัวเองลงนรกด้วยความเคียดแค้นที่ไม่มีประโยชน์อะไรเลย

ทำความดีให้มาก  คนเราหายแค้นไม่ได้ง่ายๆ
ต้่องเกิดจากการสะสมการให้ทาน รักษาศีล ทำสมาธิ สวดมนต์ ทำความดีให้มากด้วยครับ