ขอโทษ ค่ะ

ได้เคยขอ CD คุณโจโฉ
แล้วไม่ได้ขอบคุณ

ถ้าอย่างนี้ขอขอบคุณ ณ โอกาสนี้ด้วยค่ะ

จริงๆ มันอาจจะลดลงแล้วหละ  แต่เราไม่รู้ตัว
เพราะยิ่งศึกษาปฏิบัติ เราก็จะยิ่งเห็นความชั่วของตัวเองชัดขึ้น
จากที่เคยคิดว่าเป็นคนดี ก็เลยรู้่วา กิเลสยังเต็มหัวใจ

ทำใจสบายๆ ต้นไม้ต้องค่อยๆ โต  คนที่ศึกษาก็ยังดีกว่าคนที่ไม่ศึกษา
แล้วคนที่เรามองเขาว่ากิเลสยังเท่าเดิม จริงๆ แล้วเขาอาจไปไกลกว่าที่คุณคิด
โดยที่รูปแบบการใช้ชีวิต การแสดงออกของเขาไม่ได้แตกต่างจากเดิมเลย

แต่หากเราเจริญสติจริงๆ  เราก็จะเห็นความจริงว่าตัวเราลดเลิกละอะไรได้แค่ไหน
และคนส่วนใหญ่ ที่อ้างว่าศึกษาปฏิบัติไม่เห็นผลนั้น ก็เพราะว่าทำไม่ถูกทาง
พยายามบังคับจิต บังคับกาย  ซึ่งเริ่มต้นก็ผิดแล้ว

แล้วหลายคนข้ามขั้นตอน มันต้องเป็นลำดับคือ ทำทาน รักษาศีล  ภาวนา
ไม่ใช่อยู่ดีๆ มาสวดมนต์นั่งสมาธิ เข้าวัด แล้วมันจะดีเลย

มันต้องสร้างสมบารมีด้านอื่นๆ มาให้สอดคล้องด้วย
หากคุณไม่เคยทำทานด้วยจิตอันเปี่ยมเมตตา ทำจนเป็นความเคยชิน ให้จนรู้สึกเป็นหน้าที่ ไม่ใช่ให้เพราะนี่คือบุญ
คุณก็จะภาวนาผ่านได้ยาก จะรักษาศีลได้ยาก  เพราะนี่คือปัจจัยพื้นฐาน
การเสียสละความสุขส่วนตัวเพื่อคนอื่นและเพื่อคนที่มีบุญคุณ  อันนี้จะช่วยให้คุณเข้าถึงธรรมะได้ลึกซึ้งมากขึ้น

การฝึกกินผัก การงดกินของไร้สาระ การออกกำลังกาย การช่วยงานพ่อแม่ การช่วยงานเพื่อน
การกระทำในชีวิตประจำวันล้วนเป็นการปฏิบัติธรรมที่หลายคนมองข้าม
การขอบคุณ  การมีน้ำใจ การรู้จักกาละเทศะ  

ผมไม่แปลกใจหรอกหากใครในนี้จะศึกษาธรรมแล้วไม่ไปไหน
คุณดูนะ คนขอซีดีผม ผมแจกไปเป็นแสนแผ่น  แต่เชื่อไหม
เวลาขอโทรมาจิก โทรทวง ส่งเมล์มาหลายรอบ แต่พอได้รับแล้ว  เงียบ ไม่มีคำว่าขอบคุณ ไม่แจ้งให้ทราบ
นี่คุณธรรมพื้นฐานยังไม่มี แล้วจะไปบรรลุอะไรได้   คนดีๆ ที่ไหนจะทนรับของฟรีโดยไม่ขอบคุณ

สิ่งประจำวันนี่แหละที่เป้นการปฏิบัติธรรมที่หลายคนมองข้าม
การกินผัก งดกินของที่ทำให้อ้วนและทำลายสุขภาพ นี่เป็นการห้ามใจแบบง่าย
ถ้าหากยังทำไม่ได้ คิดเหรอว่า จะไปห้ามใจในการเลิกละกิเลสที่ยากกว่านั้นได้

ต่อมาก็คือการรักษาศีล  ก็ต้องรักษาเป็นอัตโนมัติ ไม่ใช่บังคับตัวเองให้รักษาศีล
การภาวนาก็ต้องไม่คร่ำเคร่งและทำให้ถูกจริตตัวเอง  
ไม่ใช่ไปนั่งบังคับจิตให้นิ่ง  มันต้องทำจิตให้มีึความสุข ยกระดับจิตขึ้นสุงก่อน


ทุกอย่างต้องเป็นระดับ แต่คนส่วนใหญ่ชอบทำเหมือนเด็กอนุบาล ที่ข้ามไปเรียนปริญญาตรีเลย
มันก็เลยไม่เห็นผล เพราะเด็กอนุบาลอ่านหนังสือยังไงมันก็ไม่เข้าใจ เพราะยังบวกเลขไม่เป็นเลย
จะไปแข็งกีฬา จะเดินไปเรียนก้เดินไม่ไหว เพราะร่างกายมันยังเด็ก ยังไม่แข็งแรง
และคนส่วนใหญ่ก็ปฏิบัติเพื่อมุ่งผลให้ตัวเองคืออยากได้บุญ อยากได้สุข
แต่ยังไม่เห็นทุกข์ชัดเจน

การปฏิบัติธรรมต้องเห็นทุกข์ชัดเจน และใจคิดอยากออกจากทุกข์  ทำเพือทางพ้นทุกข์
หากใจมุ่งเล็งว่า ฉันจะทำเพื่อจะเป็นคนดี เพื่อจะได้ดี เพื่อจะมีความสุข เพื่อจะได้บุญ
อันนี้จริงๆ ก็ทำได้ แต่ว่ามันจะมีโอกาสไม่มั่นคงและไปไม่ไว เท่าจิตที่ตั้งไว้เพราะเห็นโทษภัยในทุกข์ของวัฎฎะอย่างแท้จริง
ซึ่งบางทีก็ต้องเจอเหตุการณ์ที่ทำให้ทุกข์ซ็ำซากก่อน  เพราะมันทำให้เข็ดจริงๆ 
ให้สังเกตว่าคนที่ไปไวๆ หลายคน ล้วนเจอมรสุมชีวิตอย่างหนักซะเป็นส่วนใหญ่

และต้องพึงระวัง อย่ามองคนภายนอก
หลายคนภายนอกแทบไม่ต่างกับคนทั่วไป แต่ข้างในเขาลึกซึ้งมากกว่าที่คิด
ตัดสินคนอย่าตัดสินแค่พูดดี คิดดี  หรือมีภาพที่ดูดี พูดจาเพราะ
เพราะนั่นอาจแค่เปลือก  แต่ให้ดูที่การกระทำและผลงานของเขา

ว่าเขาทำประโยชน์และเสียสละตนเองได้แค่ไหน  คนดีจะมีลักษณะให้เห็นชัดคือ สละความสุขตัวเองเพื่อผู้อื่นได้เสมอ
ไม่ว่าเขาจะปากร้าย จะทำตัวไม่น่าเคารพแค่ไหน  นั่นมันแค่จริตวาสนา การแสดงออกภายนอก
แต่วัดกันได้ด้วยความมีน้ำใจ การเสียสละ และผลงานเพื่อประโยชน์ของคนอื่น


ปฏิบัติธรรมจำไว้ง่ายๆ ครับ 
บุญคือประโยชน์   ไปทำบุญคือไปทำประโยชน์  ไม่ว่าจะทำให้ใคร
แต่หากคิดว่าบุญคือบุญ คือความสุข คือสิ่งที่เราต้องได้รับ 
อันนี้จบข่าว  เพราะจะทำบุญไม่ถึงบุญ  

คนส่วนใหญ่ทำบุญไม่ถึงบุญ เพราะทำด้วยความหวังบุญ โลภในบุญ
แต่ไม่เคยคิดเลยว่า บุญคือประโยชน์ ถ้ามองมุมถูกก็จะเกิดประโยชน์
แล้วจะเห็นได้ชัดว่า เราจะได้บุญเยอะแค่ไหน
ก็อยู่ที่ว่าสิ่งที่ทำเป็นประโยชน์แค่ไหน