ธรรมะอยู่ในชีวิตทุกก้าวเดิน!! หลายคนเฝ้าเพียรภาวนาปฏฺิบัติธรรม จ้องเสวยบุญคือความสุขสงบและทำบุญหวังกุศลให้ตัวเองในชาตินี้และชาติหน้า จนลืมไปและมองไมเห็นว่า ธรรมะคือการพัฒนาจิตตนให้บริสุทธิ์ เกิดเมตตา มีจิตเพื่อสละ ไม่ได้มีไว้เพื่อ "เอา" การขึ้นแท๊กซี่เป็นสิ่งที่พิสูจน์ใจคุณได้ว่า ถึงธรรมะระดับไหนแล้ว ผมเกิดและโตกรุงเทพฯ ผมเห็นคนบ่นให้ฟังตลอดเป็นประจำว่า แท๊กซี่เรียกยาก แท๊กซี่โกง ไม่ทอนเงิน แค่เศษไม่กี่บาท ไม่ยอมทอน

.................................................

แต่มีไม่กี่คนที่จะคิดได้ว่า ก็แค่ไม่กี่บาท ทำไมให้เขาไม่ได้?? ทีทำบุญสร้างพระ ถวายของอะไรเป็นหมื่นเป็นแสนทำได้ แค่เศษบาทสองบาท เก็บมาคิดเล็กคิดน้อย ให้เขาไม่ได้ ให้อภัยไม่ได้ บางคนติดใจไม่ยอมให้ ยอมหาเศษจนกว่าจะได้ นี่คือหนึ่งความเห็นแก่ตัวที่คุณมองตัวเองไม่เห็น ถ้าถึงธรรมกันจริงคุณจะไม่มาคิดเรื่องพวกนี้เลยครับ

.................................................

แต่คนดีจริง ต้องคิดในมุมกลับว่า แท๊กซี่เขาเหนื่อยแค่ไหน ให้เขาเพิ่มไปห้าบาทสิบบาท เราก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร แต่น่าจะช่วยให้เขามีค่าเช่ารถ มีเงินให้ลูกเรียน มีปัจจัยเลี้ยงดูพ่อแม่ ฯลฯ ถ้าทุกคนคิดแบบนี้ แท๊กซี่ก็จะมีเงินเหลือมากพอ เราได้ทำบุญกับทั้งครอบครัวเขา เขามีรายได้เยอะ เขาก็อารมณ์ดี ขับรถไม่กวน(ทรีน) ไม่ต้องแย่งรับผู้โดยสารเพราะมีรายได้พอแล้ว คือแค่เปลี่ยนมุมมอง มันเปลี่ยนโลกทั้งใบเลยครับ เป็นการให้ที่เล็กน้อยแต่กลับมีค่ามากกว่าที่หลายคนคิด การช่วยให้คนมีรายได้พอประทังชีวิต ยังช่วยลดอาชญากรรมได้ด้วย 

.................................................

ธรรมะไม่มานะครับ ถ้าท้องหิว น้อยคนจะทนหิวและเป็นคนดีได้ สุดท้ายคนดีอาจกลายเป็นมหาโจรร้ายได้ ถ้ามีความหิวและความเครียดกระตุ้น สมองส่วนสัตว์เดรัจฉานให้ทำงานเต็มที่ ต้องเข้าใจว่า หลายสิ่งมันกระตุ้นสมองให้ทำงานต่างกัน อย่ารอให้จิตสำนึกเขาเกิด แต่เราต้องสร้างสภาพให้เอื้อต่อจิตสำนึกที่ดีให้เกิดกับพวกเขาด้วย

.................................................

นั่งรถแท๊กซี่ จะมีสักกี่คน ที่คิดว่าคนขับจะอยู่อย่างไร ค่าเช่าพอไหม?? ลองคิดว่าเราเป็นเขาบ้างซิครับ จะเข้าใจว่า ทำไมเขาไม่รับผู้โดยสารบางเวลา ไปบางที่ เขาได้เงินแค่ไม่ถึงร้อย แต่ติดเป็นหลายชั่วโมง แล้วต้องตีรถเปล่ากลับมา มันโทษเขาไม่ได้ ถ้าเราจะด่าเขาว่าเลว เราก็ต้องดูตัวเองว่าทำไมไม่รู้จักเห็นใจเขาบ้าง คำนวนซิครับ ไปกลับและรถติด เท่าไหร่เขาถึงจะคุ้ม แล้วบอกเหมาราคาให้เขาคุ้ม ใครเขาก็ไปครับ ผมเหมาจากหมอชิตไปงามวงศ์วาน 350 ในช่วงรถติดมหาโหด เขายิ้มแป้นรีบไปทันที 

.................................................

คือถ้าเราไม่ทำแบบนี้ เราก็ลำบาก เขาก็ลำบาก เขาก็บอกไปไม่ได้จริงๆ รถมันติดมาก จะไปไกลๆ พวกรังสิตอะไรนั่น ผมก็คำนวนแล้ว ไปรังสิตมันเต็มที่ไปกลับเท่าไหร่ ตัดใจให้ไปเลย (กรณีนี้ นานๆ ทำทีได้ครับ แต่ถ้าบ่อยๆ ก็ยังไม่รวยพอเหมือนกัน) บางครั้งนั่งไปแล้วรถติดมาก ฝนตก เราก็ควรพิจารณาให้เงินเพิ่มเขาด้วย เพราะเขาต้องตีรถฟรีกลับ ต้องรู้สึกขอบคุณที่เขามาส่ง จิตกตัญญูนี่ฝึกกันได้ครับ แต่ต้องฝึกกับทุกสิ่งรอบตัว ให้เห็นบุญคุณกับคนรอบตัว แล้วเราจะอยากตอบแทนเขา ไม่คิดว่าเขาเอาเปรียบ หรือเราเสียเปรียบ 

.................................................

ใครจะว่าผมเวอร์ก็ได้นะ แต่ผมนั่งไป ผมไม่เสียดายเงินเลย ผมรู้สึกได้ในฐานะผมเคยทำหลายอาชีพว่า เงินพิเศษในแต่ละวันมันไม่ได้มาบ่อย และคนที่ได้รับเงินพิเศษแบบนี้ จะมีความสุขแค่ไหน แค่เราคิดเราก็ดีใจแทนแล้ว แล้วก็มีความสุขไปด้วย คิดถึงลูกเมียเขา คิดถึงสีหน้าที่เขามีเงินได้จ่ายค่าเช่ารถวันละ 850 ซึ่งหาอีกนิดเดียวก็ได้แล้ว ลองคุยกับพวกเขาบ้างซิครับ จะพบว่า บางคนค้างค่าเช่ามาสามวัน บางคนค้างค่าห้อง ไม่มีข้าวจะกินก็มี ทำบุญมันมีให้ทำทุกที่ครับ แล้วมันช่วยสังคมได้จริงด้วย คือเราเคยลองถามตัวเองบ้างหรือเปล่า ว่าในชีวิตประจำวัน เราขี้เหนียวด้านไหนบ้าง แต่ทำไมทำบุญเยอะๆ เราทำได้ไม่เสียดาย แต่กับคนรอบข้างที่เขาลำบากอยู่ ทำไมเราถึงยังเสียดาย และไม่คิดจะเอื้อเฟื้อต่อพวกเขาบ้าง

.................................................

ใช่ครับ บางคนเป็นคนชั่ว ขี้เหล้า เมายา แต่ในนั้นก็มีคนดีที่รักครอบครัว ทำดีต่อสังคมมากมาย คนชั่วยิ่งอดอยากก็ยิ่งทำชั่วได้ง่ายครับ ถ้าเราจะสละกันคนละเล็กน้อยเพื่อให้ชีวิตของพวกเขาสมบูรณ์ขึ้น และเป็นการสละความตระหนี่ในใจของเราให้น้อยลง มันมีแต่ได้กับได้ ได้ประโยชน์กันทั้งคู่ และถ้ามองแง่กรรมวิบาก เชื่อไหมว่า แท๊กซี่จำนวนมาก ทำกรรมทุกวัน คือโกงเงินทอนลูกค้า เราคงห้ามเขาไม่ได้ แต่เราแสดงตัวเป็นคนดีและลดกรรมให้เขาได้ ด้วยคำว่า " ไม่ต้องทอนครับพี่" เอาเฉพาะที่เราคิดว่าเราสละให้เขาได้โดยไม่เสียดายนะครับ เช่นค่ารถ 76 บาท ให้ไป 80 แล้วบอกไม่ต้องทอน หรือให้ไปร้อยนึงเลย คิดว่าหลายคนไม่ได้เดือดร้อนอะไร แต่เชื่อไหมครับว่า แค่นี้ก็ทำให้ชีวิตคนยากจนมีความสุขมากขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ

.................................................

ความใจดีของพวกเรา จะซึมซับทางอ้อมแก่พวกเขา ลดความเครียด ลดความเห็นแก่ตัวของพวกเขาได้ระดับหนึ่ง ส่งผลดีจริงๆ ทั้งกับเราและเขา ธรรมะมันอยู่ในทุกที่ครับ ไม่ใช่หลับหูหลับตาภาวนากันอย่างเดียว แต่ไม่เคยเกิดจิตเมตตากับเพื่อนร่วมโลกกันบ้างเลย ถึงเวลาก็ออกมาโวยวายกันทีว่า สังคมมีแต่คนเลว เชื่อหรือไม่ครับ?? ว่าพวกเรานั่นแหละ ที่มีส่วนสร้างสังคมนี้ด้วยการไม่เคยคิดเมตตาและเอื้อเฟื้อกับคนที่กำลังขาดแคลนในแง่มุมนี้เลย เปรียบเทียบนะครับ สัตว์ที่ดุร้ายมักเกิดจากการขาดแคลนอาหาร หิวโซ และทรมานกักขัง แต่หากมีคนเลี้ยงดูอย่างดี ให้อาหารกินจนอิ่ม เขาก็จะไม่ทำร้ายคนครับ ยังมีอาชีพอื่นๆ อีก วันหลังจะมานำเสนอเผื่อฝากไว้พิจารณาทำความดีในทุกวันนะครับ 

.................................................

ครูบาอาจารย์ท่านสอนไว้ว่า.. "สมบัติที่แท้จริงของเรา คือของที่ให้คนอื่น ไม่ใช่ของที่เก็บไว้กับเรา" ทำดีกับทุกคนนั่นคือสิ่งที่ขัดเกลาเราไปสู่เส้นทางแห่ง "คนดี" โหลดเสียงอ่านหนังสือเชิงคุณธรรมได้ฟรีมากมายที่ www.jozho.net

ข้อคิดจากเฟซบุ๊คที่จะอัพเดทแทนแฟนเพจ
สนใจกดติดตามได้ที่ www.facebook.com/jozho.net